αναταραχή (ουσιαστικό) - (παρόμοια: διαταραχή - ταραχή)

• αναστάτωση
• ταραχή
• αναβρασμός
• σύγχυση

• ηρεμία
• γαλήνη
• τάξη
• ησυχία

• Μια κατάσταση έντονης αναστάτωσης ή σύγχυσης.
• Μια δυσάρεστη ή επώδυνη κατάσταση που προκαλεί αναστάτωση.
• Μια κατάσταση κοινωνικής ή πολιτικής αναστάτωσης.

• Η πολιτική αναταραχή οδήγησε σε διαδηλώσεις και επεισόδια.
• Μετά την ανακοίνωση των μέτρων λιτότητας, ακολούθησε μεγάλη αναταραχή στην αγορά.
• Η αναταραχή στο σχολείο προκάλεσε ανησυχία στους γονείς.