θηρευτής (ουσιαστικό) - (παρόμοια: χορευτής)

• κυνηγός
• θαλασσόλυκος
• καταδιώκτης

• θύμα
• λεία

• Αυτός που ασχολείται με το κυνήγι ζώων.
• Πρόσωπο ή οργανισμός που αναζητά κάτι με επιμονή.
• Μεταφορικά, αυτός που καταδιώκει με σκοπό να βλάψει ή να εκμεταλλευτεί.

• Ο θηρευτής πέρασε ώρες κρυμμένος για να πιάσει το θήραμά του.
• Οι θηρευτές τροφίμων συχνά ταξιδεύουν σε απομακρυσμένες περιοχές για να βρουν σπάνια είδη.
• Στην αρχαία Ελλάδα, ο θηρευτής θεωρούνταν άνθρωπος με μεγάλη υπομονή και δεξιότητες.