ιππότης (ουσιαστικό) - (παρόμοια: πότης)

• καβαλάρης
• στρατιώτης
• ευγενής

• αγροίκος
• απλός πολίτης

• Άτομο που ανήκει σε μια τάξη ευγενών, ιδιαίτερα κατά τον Μεσαίωνα, και συνήθως εκπαιδευμένο στη χρήση όπλων και στην ιππασία.
• Άτομο που χαρακτηρίζεται από γενναιότητα, τιμή και αφοσίωση.

• Ο ιππότης έσωσε την πριγκίπισσα από τον δράκο.
• Ήταν ένας πραγματικός ιππότης, πάντα έτοιμος να υπερασπιστεί τους αδύναμους.