κατακόμβη (ουσιαστικό) - (παρόμοια: κατακτώ - κατακόρυφος - κατακλύω)

• υπόγειο
• καταυλισμός
• λαβύρινθος

• επιφάνεια
• ανοιχτός χώρος

• Υπόγειος χώρος ή δίκτυο σηράγγων, συχνά χρησιμοποιούμενος ως κρησφύγετο ή τόπος λατρείας.
• Συγκρότημα υπόγειων θαλάμων και διαδρόμων, ιδιαίτερα εκείνων που χρησιμοποιούνταν από τους πρώτους Χριστιανούς ως τόποι λατρείας και ταφής.

• Οι κατακόμβες της Ρώμης είναι διάσημες για την ιστορική τους σημασία.
• Κρύβονταν στις κατακόμβες για να γλιτώσει από τους διώκτες του.