μονέ (επίθετο) - (παρόμοια: μονή - μονός - μονρό)

• μόνος
• μοναδικός
• απομονωμένος

• πολλαπλός
• ποικίλος
• κοινός

• που υπάρχει ή συμβαίνει χωρίς άλλα παρόμοια
• που δεν έχει συντρόφους ή παρέα
• που είναι μοναδικός στο είδος του

• Ζούσε μια μονή ζωή στο βουνό.
• Ήταν ο μονός επιβάτης στο λεωφορείο.
• Αυτό το λουλούδι είναι μονό στο κήπο μου.