συγκατοίκηση (ουσιαστικό) - (παρόμοια: συγκατάθεση - συγκίνηση)

• συνύπαρξη
• κοινή διαβίωση
• κοινή κατοικία

• μοναχική διαβίωση
• απομόνωση

• Η διαβίωση δύο ή περισσότερων ατόμων στο ίδιο σπίτι ή χώρο.
• Η συνύπαρξη χωρίς γάμο, ιδιαίτερα μεταξύ ερωτικών συντρόφων.

• Η συγκατοίκηση των φοιτητών σε ένα διαμέρισμα βοηθά στη μείωση των εξόδων.
• Πριν από τον γάμο, αποφάσισαν να δοκιμάσουν τη συγκατοίκηση για να δουν αν ταιριάζουν.