μοναχός (ουσιαστικό) - (παρόμοια: μοναχικός - μοναχή - μοναχογιός - μονός - μοναδικός - μοναχοκόρη)

• καλόγερος
• ερημίτης
• ασκητής

• κοσμικός
• λαϊκός

• Άτομο που ζει σε μοναστήρι και αφιερώνει τη ζωή του στη θρησκεία και την προσευχή.
• Πρόσωπο που αποσύρεται από την κοσμική ζωή για να ζήσει σε απομόνωση και ασκητισμό.

• Ο μοναχός περνούσε ώρες στην προσευχή.
• Ο γέροντας μοναχός έδινε συμβουλές στους επισκέπτες.